Warm Chisenga
Zeven en een halve maand geleden vertrokken wij, Emma en Britta, twee jonge meiden van respectievelijk 19 en 18 jaar, naar een voor ons nog onbekende wereld. Al jaren wilden wij meer van de wereld zien, maar vooral intens ervaren. Televisie en soortgelijke media geven vaak een onvolledig en daarom geen realistisch beeld van 'de andere wereld' en haar culturen, vonden wij. Daarnaast zagen wij het als positief voor onze eigen ontwikkeling. Omdat we vrij snel vertrokken zijn (binnen 10 dagen, nadat we in contact waren gekomen met Ada en Alfred en de Odini Malawi Foundation), gingen wij met een open blik en zonder echt concrete plannen naar Nachoma.
We hadden het niet beter kunnen treffen! Na een lange en vermoeide reis, wachtte ons een warm welkom. De familie van Alfred, wonende in Nachoma, gaf ons een thuis. Toen konden we aan de slag!
De eerste weken hebben wij vooral gespeeld en gesport met de kinderen uit de omgeving, bijles gegeven aan enkele studenten, op het land gewerkt, geholpen in de winkel, op zoek gegaan naar iemand voor het naaiatelier en navraag gedaan naar weeskinderen in Chisenga. Later kwamen we in contact met Edward Musukwa, die vertelde over een kleinschalig project, opgezet door enkele lokale vrijwilligers, die zich om het lot van de weeskinderen bekommeren. Hij vroeg onze hulp. Zo gingen we met de andere vrijwilligers om de tafel en kwamen al gauw met het idee om een klein ' schooltje' voor engels en wiskunde te beginnen. We hadden het geluk dat we twee (oud en vervallen) lokaaltjes tot onze beschikking hadden op het terrein waar het project gevestigd is.
De opkomst van kinderen was groot (zo'n 60 kinderen van alle leeftijden), maar gelukkig werd ons team al gauw versterkt door nieuwe vrijwilligers. Het maken van leerprogramma's, het tekort aan materialen, het aansturen van de vrijwilligers en alle dingen die daarbij kwamen kijken, kostte ons heel veel energie.
We liepen tegen een aantal problemen aan. De kinderen durfden geen vragen te stellen, de vrijwilligers dachten dat wij overal een oplossing voor hadden, lieten zo alles aan ons over en stelden geen (kritische) vragen. Onze Vrije Schoolse achtergrond vertelde ons dat we de creativiteit in iedereen moesten stimuleren. Creativiteit zou helpen bij het leren. En wij konden ze die kans geven. We besloten, na een korte vakantie met veel overleg, een creatief leerplan op te stellen. Daar moest heel veel materiaal voor aangeschaft worden. Aangezien we niet over veel geld beschikten, moesten we daar creatief mee omgaan (een goede oefening voor ons allemaal!). We moesten zoveel mogelijk uit de natuur en omgeving halen. Zo werden er krukjes gemaakt, instrumenten, (leer)spelletjes, etc. De schilder- en tekenlessen werden gegeven door een kunstenaar en er was een vrijwilliger die de kinderen kon opleiden in lassen en reparaties ed. Daarnaast werden er ook engels- en wiskundebijlessen gegeven.
En toen waren we alweer 3 maanden verder.. We zouden weer naar huis gaan en alles achter moeten laten in handen van de bijzonder gemotiveerde vrijwilligers. Want dat waren ze. Een van de meest bijzondere en hartverwarmende dingen die wij hebben mogen ervaren, was de ongelooflijke toewijding van die mensen. Ze maakten nauwelijks ruimte voor zichzelf en dachten op de eerste plaats aan het welzijn van de kinderen.
Een van de laatste dagen volgde een afscheid, waarvan we nooit hebben durven dromen. En eigenlijk valt het ook niet te omschrijven. We zullen het echter nooit vergeten. We hebben het warme Chisenga in ons hart gesloten. En we zijn Ada en Alfred, zijn familie in Nachoma en alle andere mensen, heel dankbaar, voor dat zij het mogelijk hebben gemaakt dat wij dit mochten ervaren.
Groetjes Emma en Britta