De eerste week van januari zijn we bezig geweest de fietsambulances op te halen in Karonga en maken we afspraken om de fietsambulances in de dorpen Madunda en Mulembe te brengen. In Chisenga hebben we een auto kunnen regelen die in één dag naar Karonga en terug reed om de laatste twee ambulance fietsen op te halen. Dit betekent ongeveer vierenhalf uur over een onverharde weg naar Karonga, van de koele berglucht naar de warmte aan het meer, fietsen inladen, nog snel wat ananassen en andere boodschappen als spaghetti en wc papier kopen, geld halen en dan weer terug de bergen in. Jeroen heeft dit samen met twee jongens gedaan en kwam, net nadat het donker was geworden, weer terug mét de twee ambulancefietsen.
In Nachoma hadden we op zaterdagmiddag de overhandiging van de ambulance fiets. Dit werd gehouden op het basketbalveldje. Jeroen en ik zaten samen met een paar dorps chiefs uit de omgeving op stoelen midden op het veld. De vrouwen en kinderen zaten op de grond aan de andere kant van het veld. Daarachter en aan de zijkant zaten nog wat mannen en andere kinderen in de bosjes. Er worden speeches gehouden in het Nyika en een oudere vrouw doet een dans als dank. De mensen zijn erg dankbaar en zijn heel blij met de gift. Ook wij houden een korte speech en vertellen hoe we het geld hebben ingezameld, wat onze beweegreden waren en dat we ons zeer welkom voelen in Malawi en speciaal in Nachoma. We houden nog een demonstratie waarin de oudste broer van Alfred, die vrijwel blind is, als patiënt speelt, dit was zeer hilarisch!
Voor de twee andere fietsen regelt Yesaya dat er iemand uit de desbetreffende dorpen komt om mee te fietsen naar de dorpen, zodat Jeroen, Yesaya en ik ook op de fiets terug kunnen. Ook in deze dorpen zijn de mensen zeer blij met de fiets. In Mulembe spreken we een zeer wijze en vriendelijke senior head chief, die erg dankbaar is voor de gift en ook benadrukt hoe hard er hulp nodig is in dit vergeten gebied van Malawi. Mochten er mogelijkheden zijn dan staan ze open voor andere hulp, bijvoorbeeld voor weeskinderen om naar school te gaan, maar ook voor medicijnen voor in de hulppost. We krijgen een heel mooi toneelstukje te zien van de kinderen van de lagere school over de situatie van weeskinderen die zijn opgenomen in een ander gezin. In beiden dorpen krijgen we nsima met kip en bonenblad aangeboden, waarbij we in het laatste dorp het eten meekrijgen omdat er een enorme windvlaag met regenbui aankomt. Zo fietsen we terug met een dreigende zwarte lucht, over de rode aarde, omringd met groene bergen welke uitkijken op Zambia, soms fietsend soms lopend, in verband met de steile hellingen, met in gedachte de dankbetuigingen en de indrukwekkende woorden van de senior head chief, en achterop het pannetje met kip welke speciaal voor ons is geslacht.
Zoals we meerdere keren gehoord hebben van verschillende chiefs en inwoners uit de dorpen zijn de mensen niet alleen blij dat zieken nu op een betere manier vervoerd kunnen worden naar de hulppost, maar ook voor het feit dat er dus mensen in Nederland zijn die aan hen dachten en iets wilden doen om hun situatie te verbeteren. Bij deze wil ik alle dankbetuigingen overdragen aan de mensen die een bijdrage hebben geleverd, namens de mensen in Nachoma, Mulembe en Madunda.