Voor de schooluniformen hebben we na een week een lijst met 160 kinderen samengesteld, samen met het hoofd van de school en een leerkracht. Met de kleermaker spreken we af dat wij samen met de lerares naar Chitipa gaan, een iets groter dorp hier in de omgeving op 42 km afstand om de stof voor de uniformen op rol te kopen, dit is goedkoper. De kleermaker zal met één andere kleermaker de uniformen gaan maken. Het streven is om de uniformen af te krijgen bij de start van de nieuwe term in het schooljaar. Op zaterdag gaan we met Grace, de lerares van de school naar Chitipa, de ‘grote stad’ hier in de buurt, in de Lonley Planet beschreven als de ‘most remoted town’ of Malawi. Ook al is Chitipa maar 42 km hiervandaan, het duurt een tijd voordat je er bent. We rijden in een half kapotte minibus volgepakt met mensen over een zeer slechte weg.
In Chitipa gaan we op zoek naar de stof, helaas is er niet genoeg maar we kunnen een bestelling doen. Alles moet snel want de minibuschauffeur wil op tijd weer terug zijn voor een voetbal match in het dorp. Maar snel bestaat niet in Malawi, eerst moet de vrouw van de politieman opgehaald worden, maar niemand weet waar ze is, dan moet er nog vlees bij een familielid worden afgegeven en o, ja ook nog ergens een telefoonkaart. Onderweg moet er nog een maismolen gevuld worden met diesel die mee in het busje is gegaan en 20 liter benzine worden afgegeven bij een auto die is gestrand. Ondertussen valt de achteruit van de minibus uitelkaar (deze was al een keer of wat met tape gemaakt) en lukt het net om de schuifdeur niet te verliezen. Maar…. De motor blijft het doen, er is nauwelijks verkeer dus gevaarlijk is het niet en de sfeer in de bus is fantastisch, best leuk stof kopen in Chitipa!